Het lijkt een gekke vraag, maar er zit iets in. Kan een donornier voor een valse DNA-match zorgen?

Rinus van der Vliet heeft een nogal onwaarschijnlijk, hoewel niet helemaal onmogelijk scenario bedacht. Stel, je ontvangt een nier van een donor en later stort je neer met een vliegtuig. Men wil je onherkenbare stoffelijke resten identificeren en neemt daarom DNA bij je af – toevallig precies vanuit je donornier. Vinden ze dan jouw DNA of dat van je donor?

Donornier

Allereerst wordt bij de identificatie van stoffelijke resten in principe DNA afgenomen uit spierweefsel, botweefsel of een kies of tand, en niet uit een nier. Maar stel nou dat dat toch zou gebeuren? Dan vinden de onderzoekers inderdaad het DNA van de donor. De cellen van een donororgaan houden na een transplantatie namelijk gewoon hun oorspronkelijke DNA.

Maar, om nog even op de onwaarschijnlijke toer door te gaan, heel misschien vinden ze in die donornier tóch DNA van jou. Het blijkt namelijk dat na een transplantatie zich ook wat cellen van de ontvanger in het getransplanteerde orgaan nestelen, mogelijk om schade te repareren. Het zal niet om veel cellen gaan, maar toch…

Verwaarloosbaar klein

Andersom kunnen cellen van het getransplanteerde orgaan losraken en elders in het lichaam van de ontvanger terechtkomen. Er is dus een minieme kans dat bij een afname van DNA buiten je donornier, bijvoorbeeld uit je bloed, toch DNA van de donor wordt aangetroffen.

Maar wees gerust, Rinus, de kans dat een orgaantransplantatie bij DNA-identificatie voor verwarring zal zorgen, is verwaarloosbaar klein.

Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Mail hem naar [email protected]! Deze vraag kon je vinden in KIJK 12/2016.

Tekst: Diana de Veld