Ook heel jonge lezers weten ons te bereiken, zoals Luna Catsburg uit groep 6. Zij vraagt zich af wat een kleurenblinde nu precies ziet.

Hoewel je bij het woord misschien iets anders zou denken, is het bijna nooit zo dat een kleurenblinde de wereld in zwart-wit ziet. Als je kleurenblind bent, kun je bepaalde kleuren niet of minder goed uit elkaar houden. Bij de meeste kleurenblinden geven groen en rood problemen. Voor hen lijken rood- en groentinten erg veel op elkaar; bruintinten zijn ook moeilijk. Daarnaast zijn er kleurenblinden die moeite hebben met geel en blauw, maar dat zijn er veel minder.

We kunnen kleuren onderscheiden dankzij onze kegeltjes: cellen in onze ogen die gevoelig zijn voor licht. Daar bestaan drie soorten van. Eén soort kegeltjes is gevoelig voor blauwe tinten, een andere voor groene, de derde voor rode. Als een soort kegeltje niet of minder goed werkt, ben je kleurenblind of kleurenzwak.

Er zijn maar heel weinig mensen bij wie alle drie de soorten kegeltjes niet werken. Zulke ‘achromatopsen’ zien de wereld wél echt in zwart-wit. Ze kunnen alleen gebruikmaken van hun staafjes, een heel andere soort lichtgevoelige cellen in de ogen. Mensen bij wie de kegeltjes gewoon werken, gebruiken die staafjes vooral bij weinig licht. Daarom zie je in het donker ook nauwelijks kleuren.

Maar wat zie je dan precies als kleurenblinde? Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Het is wel duidelijk dat rood-groen-kleurenblinden sommige rood- en groentinten als min of meer dezelfde kleur zien. Maar of de kleur die zij zien door een niet-kleurenblind persoon rood of groen of bruin zou worden genoemd, is een bijna filosofische vraag.

Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Mail hem naar [email protected]!

Tekst: Diana de Veld