Vijftig jaar geleden werd in de Amerikaanse staat Utah een ogenschijnlijk keurige man aangehouden. Het bleek een van de gruwelijkste serieverkrachters en -moordenaars aller tijden te zijn: Ted Bundy. Hoe ging hij te werk?
Op een Interstate Highway, ten noorden van Seattle, rijdt op de warme zomeravond van 10 juni 1974 de assistent-directeur van het Seattle Crime Prevention Advisory Committee. Hij is doodmoe en heeft een ergerlijke dag achter de rug, omdat hij een preventiepamflet moest schrijven over verkrachting, waarvoor hij zichzelf amper geschikt vond. Hij besluit zich lam te zuipen, zoals hij altijd doet op avonden als deze. Daarna is het tijd voor zijn beloning.
Lees ook:
Met een koevoet buiten westen geslagen
Zoals iedere avond de laatste week rijdt hij naar de campus van de Washington-universiteit. Hij parkeert bij een studentenhuis en doet zijn arm in een mitella. Dan sluit hij zijn ogen en rust met zijn dronken kop op de hoofdsteun. Hij dommelt bijna weg als hij dameshakken hoort. De adrenaline giert meteen door zijn lijf.
Hij springt uit de auto en spreekt met een charmante glimlach de eigenaresse van de hakken aan. Het is de 18-jarige Georgann Hawkins, die naar haar studentenhuis wandelt. Hij wijst op zijn mitella en vraagt of Hawkins hem even kan helpen een doos van de achterbank te tillen. “Sure”, zegt zij. Op het moment dat ze naar binnen bukt, slaat hij haar met een koevoet buiten westen. Nu hoeft hij haar alleen nog maar te handboeien en de benen binnenboord te gooien. Dan stapt hij in en rijdt rustig weg. Alles bij elkaar duurde het nog geen minuut, maar hij heeft het proces dan ook al tientallen keren uitgevoerd.
Twintig uur lang
Hij neemt de Interstate 90 naar de bergen ten zuiden van het stadje Issaquah. Ondertussen komt Hawkins bij bewustzijn. Ze is zo verward door de enorme klap dat hij haar eenvoudig kan sussen met de boodschap dat hij haar naar een ziekenhuis rijdt. Zodra ze bij de bergen zijn, wurgt hij haar.
De volgende twintig uur verkracht hij haar stoffelijk overschot, snijdt het in stukken en leeft zich uit op verschillende lichaamsdelen. Normaliter zou hij meer tijd doorbrengen met een slachtoffer en bijvoorbeeld het hoofd mee naar huis nemen en lipstick op de mond doen. Of de haren van het hoofd wassen en nagellak op de vingers aanbrengen. Hij brengt vaak wel drie weken met haar door en laat het lichaam pas met rust als het in verre staat van ontbinding verkeert.
Door zijn drukke baan waarin hij vrouwengeweld moet bestrijden, heeft hij daar dit keer allemaal geen tijd voor. Wel, zo vertelt hij later aan meerdere onderzoekers en detectives, is hij minstens drie keer naar Hawkins teruggegaan. “Om tijd met haar door te brengen.”
Dit is een passage uit het artikel ‘Bundy de beul’ uit KIJK Geschiedenis 4/2025. In de rest van het artikel lees je onder meer hoe het kan dat Bundy zo lang zijn gang heeft kunnen gaan, en hoe hij uiteindelijk toch gepakt is. Deze editie kun je bestellen in onze webshop, of eenvoudig via de knop hieronder.
Tekst: Monique Siemsen
Openingsbeeld: Bettmann/Getty Images