Als je, zoals Ad van Pomeren deed, op Google Earth rondstruint, zie je op de zeebodem soms vreemde patronen. Die zijn af en toe zo symmetrisch dat sommige mensen denken dat het de resten zijn van een oude beschaving als Atlantis. Maar wat zijn het echt?

De strepen zijn bijeffecten van de dieptemeting van de oceanen. Op de echte zeebodem zul je ze niet terugvinden. Om onderzeese bergen en dalen op te sporen en in kaart te brengen, gebruiken onderzoekers satellietmetingen van de zwaartekracht en de waterhoogte. Door de zwaartekracht buigt het wateroppervlak namelijk enigszins mee met het reliëf van de zeebodem. Ook echometingen vanaf schepen leveren informatie op. Daarbij worden geluidsgolven de diepte in gestuurd en meet men de tijd die het duurt voordat ze zijn teruggekaatst.

Beide methoden gaan gepaard met schattingen, bijvoorbeeld van de dichtheid van het gesteente waar de onderzeese bergen uit bestaan en van de exacte snelheid van de geluidsgolven door het zeewater. Dat leidt tot verschillen in dieptes per meetmethode. Uiteindelijk voegt Google alle meetgegevens samen en dat veroorzaakt sprongsgewijze variaties op de kaart. De lijnen volgen de routes die de schepen voeren.

Wie dat niet weet, kan er lekker op los fantaseren. Zo dacht menigeen tot enkele jaren geleden het stratenpatroon van de mythische verdronken stad Atlantis te hebben ontdekt. Dat de lijnen enkele kilometers uit elkaar lagen, zag men daarbij over het hoofd. In 2012 heeft Google deze vermeende sporen van Atlantis (op 31 15 15 N, 24 15 30 W) weggepoetst.

Meer weten over Atlantis? Dat kan hier.

Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Mail hem naar [email protected]!

Tekst: Marlies ter Voorde

Beeld: Google