Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
De zijkant van eieren breekt minder snel dan de boven- of onderkant, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek.
Je hebt het als kind misschien wel eens gedaan: een ei van een zo hoog mogelijk punt laten vallen zonder dat het breekt. Veel kinderen knutselen grote constructies om hun ei te beschermen. Vaak krijgen ze het advies dat eieren minder snel breken als ze in een verticale positie vallen – dus met hun boven- of onderkant naar beneden gericht. Maar nieuw onderzoek dat is gepubliceerd in het vakblad Communications Physics laat nu zien dat dat niet klopt.
Lees ook:
De zijkant van eieren is flexibeler
Natuurkundigen hebben een serie van 180 valtests uitgevoerd om te vergelijken hoe vaak kippeneieren breken als ze op hun boven-/onderkant landen of op hun zijkant. Ze lieten de eieren vanaf drie verschillende hoogtes – 8, 9 en 10 millimeter – op een hard oppervlak vallen. Daarbij viel het hen op dat eieren die in een verticale positie vielen vaker braken dan die in een horizontale positie.
Meer dan de helft van de eieren die vanaf 8 millimeter hoogte verticaal viel, brak. Of ze daarbij op hun boven- of onderkant terechtkwamen maakte geen verschil. Eieren die vanaf die hoogte horizontaal vielen en dus op hun zijkant belandden, braken slechts in 10 procent van de gevallen.
Vervolgens ondergingen nog eens zestig eieren compressietests, waarbij de onderzoekers maten hoeveel kracht er nodig is om de eieren te breken. Hoewel er voor zowel de boven-/onderkant als de zijkant 45 newton nodig was om te breken, konden de horizontaal liggende eieren verder worden samengedrukt voordat ze barstten. De natuurkundigen suggereren dat dit betekent dat eieren flexibeler zijn rond hun ‘evenaar’ en dat ze daardoor in horizontale oriëntatie meer energie kunnen absorberen voordat ze breken.
Bouwkundige scenario’s
Waarom vaak wordt gezegd dat eieren die in een verticale positie vallen minder vaak breken? De onderzoekers vermoeden dat die theorie is ontstaan uit een verwarring tussen de fysische eigenschappen stijfheid (de mate waarin een materiaal weerstand biedt tegen vervorming) en taaiheid (de hoeveelheid energie die een materiaal kan absorberen voordat het breekt). Eieren zijn stijver wanneer ze worden samengedrukt als ze verticaal staan, maar dat betekent niet noodzakelijk dat de eieren ook taaier zijn in die richting.
De resultaten hebben mogelijk meer implicaties dan alleen voor het laten vallen van eieren. De natuurkundigen suggereren dat toekomstig onderzoek de toepassingen van deze resultaten in bouwkundige scenario’s kan verkennen, zoals hoe structuren reageren op dynamische belastingen.
Bron: Communications Physics
Beeld: Melani Sosa/Unsplash