Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Voyager 1 heeft een probleem met een van zijn stuwraketten. Technici hebben nu net op tijd een andere stuwraket uit de dood kunnen opwekken.
De NASA-sondes Voyager 1 en 2 zweven al sinds 1977 met 56.000 kilometer per uur door de ruimte. Tegen alle verwachtingen in zijn ze allebei nog steeds operationeel, hoewel ze steeds meer kuren krijgen. Voyager 1, die nu op bijna 25 miljard kilometer van de aarde is, moest al tientallen keren op afstand gerepareerd worden. Dat is niet eenvoudig, want signalen doen er meer dan 23 uur over om het ruimtevaartuig te bereiken.
Het meest recente probleem heeft te maken met een van de stuwraketten van Voyager 1. Dat is nu opgelost door een andere set stuwraketten uit de dood op te wekken, meldt de NASA. En daar was flink haast bij geboden, anders bestond het risico dat het contact met de sonde voor altijd verloren zou gaan.
Lees ook:
Dode stuwraketten
De Voyagers hebben een set stuwraketten die hen zowel omhoog en omlaag als van links naar rechts kunnen kantelen. Daarmee kunnen ze hun antenne naar de aarde richten om signalen te verzenden en ontvangen.
Maar om dat goed te doen, moeten de satellieten óók om hun as kunnen ‘rollen’. Daarvoor gebruiken ze weer andere stuwraketten. De ruimtevaartuigen beschikken over zowel een primaire- als back-up-set van deze zogenoemde roll thrusters.
In 2004 kampte de primaire set roll thusters van Voyager 1 met problemen. Twee verwarmingselementen kregen geen stroom meer en dat was volgens ingenieurs onmogelijk om op te lossen. De stuwraketten werden als dood verklaard.
“Ik denk dat het team er op dat moment vrede mee had, omdat het een prima back-up had”, zegt Kareem Badaruddin, missiemanager van de Voyagers in een persbericht. “En eerlijk gezegd dacht het team waarschijnlijk niet dat de Voyagers het nog twintig jaar zouden volhouden.”
Het einde van Voyager 1?
Maar omdat ze het wel nog steeds doen, is het nu toch wel een probleem geworden. De brandstofbuizen van de roll thrusters raken namelijk verstopt met brandstofresten, waardoor ze deze herfst al zouden kunnen stoppen met werken.
Normaal gesproken worden dit soort verstoppingen voorkomen door af en toe te wisselen tussen de primaire- en back-up-stuwraketten. Maar in Voyager 1 kan dat dus al twintig jaar lang niet. Als er geen oplossing komt, zou dat weleens het einde van het contact met het ruimtevaartuig kunnen zijn.
Er moest en zou dus een oplossing komen. En die moest er bovendien al snel zijn. Want van 4 mei 2025 tot februari 2026 worden er upgrades geïnstalleerd bij een 70 meter grote antenne (Deep Space Station 43) in Australië – de enige antenne die krachtig genoeg is om contact te houden met de Voyagers. Gedurende die periode is die antenne alleen in augustus en december heel even actief – niet genoeg tijd om het probleem dan nog op te lossen. Als de stuwraketten in de herfst zouden stoppen, zou de antenne van Voyager 1 al snel niet meer richting de aarde wijzen en zou het contact voorgoed verloren zijn.
Oplossing
In een wanhopige poging keek de NASA opnieuw naar de technische problemen van de primaire set die in 2004 als dood werd verklaard. En die waren toch minder onoplosbaar dan gedacht. Een schakelaar bleek in de verkeerde stand te staan, waardoor de verwarmingselementen geen stroom meer kregen.
Het is net op tijd gelukt om die vanaf een afstand weer in de oorspronkelijke stand te zetten. Op 20 maart keek het team toe hoe het ruimtevaartuig de schakelaar omzette. De roll thrusters zijn daarom nu klaar om in augustus – als de antenne in Australië eventjes actief is – de taken van de verstopte stuwraketten over te nemen.
Bron: NASA