Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Bijtsporen op een bot van een schrikvogel onthullen dat deze beruchte jager mogelijk zelf moest vrezen voor een nog groter roofdier.
Schrikvogels joegen 13 miljoen jaar geleden waarschijnlijk veel dieren in Zuid-Amerika de schrik aan. Deze uitgestorven en voornamelijk niet-vliegende vogels konden tot wel 3 meter hoog worden, hadden angstaanjagend krachtige poten en scheurden het vlees van prooien af met hun scherpe, haakvormige snavels. In het Engels hebben ze dan ook de ‘liefkozende’ bijnaam terror birds.
En hoewel de schrikvogels op het land waarschijnlijk niets te vrezen hadden, moesten ze aan de rand van het water waarschijnlijk toch goed opletten voor een nog groter roofdier. Paleontologen hebben in Colombia namelijk een pootbeen van een schrikvogel met bijtsporen erop gevonden.
De onderzoekers beschreven het fossiel vorig jaar al en schatten toen dat de eigenaar van het bot zo’n 2,7 meter lang was – een van de grootste schrikvogels die ooit zijn ontdekt. Ze vermoedden toen dat de tandafdrukken waren gemaakt door een krokodilachtige, maar konden nog niet zeggen welke.
Lees ook:
- Wat is het verschil tussen een krokodil en een alligator?
- Reuzenduif werd agressief door snelle zeespiegelstijging
Grote kaaiman
Voor de nieuwe studie, gepubliceerd in Biology Letters, maakten ze een 3D-scan van het bot en vergeleken de grootte en vorm van de bijtsporen met de schedels en tanden van krokodilachtige roofdieren in museumcollecties. Daaruit blijkt dat de beet waarschijnlijk was gemaakt door een kaaiman van ongeveer 4,6 tot 4,8 meter lang.
De onderzoekers vermoeden dat Purussaurus neivensis de dader was – een van de grootse kaaimansoorten die 13 miljoen jaar geleden in hetzelfde gebied als de schrikvogel leefden. De bijter moet dan wel nog jong geweest zijn; volwassen exemplaren van P. neivensis konden tot wel 10 meter lang worden.
De schrikvogel werd overvallen
De uitgestorven kaaiman lag waarschijnlijk doodstil aan de rand van het water, wachtend op een prooi. Toen de schrikvogel voorbijliep, mogelijk om te drinken bij het water, kwam hij plotseling in beweging – vergelijkbaar met hoe krokodillen en kaaimannen tegenwoordig jagen.
De onderzoekers kunnen overigens niet bewijzen dat de gigantische schrikvogel daadwerkelijk omkwam tijdens zo’n aanval. Het is ook mogelijk dat hij al dood was en dat de kaaiman alleen zijn resten heeft opgegeten. De bijtsporen vertonen in ieder geval geen tekenen van botherstel, dus als de vogel niet al dood was, is hij gestorven tijdens de aanval.
Bronnen: Biology Letters, BBC, Live Science