Steeds meer mensen lopen rond met een kunstheup, pacemaker of borstimplantaat. Maar wat gebeurt er met de protheses van overledenen? Blijven die in hun lichaam als ze doodgaan?

De Wet op Lijkbezorging, aangenomen in 1997, zegt er eigenlijk niets over. Navraag bij verschillende pathologen van het Leids Universitair Medisch Centrum geeft al iets meer duidelijkheid: inwendige protheses worden niet verwijderd. Het begraven of verbranden van de meeste materialen is niet schadelijk genoeg voor het milieu om ze uit een lichaam te halen.

Bovendien kun je na een crematie onderdelen uit de as vissen. Het Nederlandse bedrijf Orthometals haalt per jaar zo’n 250 ton metaal op bij crematoria en recyclet het. Een kunstknie kan dus zomaar een tweede leven krijgen als vliegtuigonderdeel.

Toch wordt niet iedereen met al zijn of haar medische hulpmiddelen in de kist geschoven. Zo kun je er zelf voor kiezen om een prothese te laten hergebruiken. Het ziekenhuis zal je pacemaker of kunstbeen niet terugnemen, maar er bestaan organisaties die tweedehandsprotheses naar ontwikkelingslanden brengen. Vooral elektronische protheses zijn daar voor veel mensen niet te betalen.

Daarnaast weigeren sommige crematoria (onder andere in Nederland) lichamen waar protheses met batterijen in zitten. Het verwijderen van protheses is wettelijk gezien niet verplicht, maar uit onderzoek bleek dat de batterijen tijdens de crematie kunnen ontploffen, met alle nare gevolgen van dien.

Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Mail hem naar [email protected]!

Tekst: Christa Broekhuizen