Nu Poetin de gastoevoer afknijpt, staan veel mensen open voor kernenergie, schrijft hoofdredacteur André Kesseler. Small modular reactors kunnen deze transitie versnellen.

In Duitsland voerde men de discussie misschien nog wel nadrukkelijker dan hier. Wel of geen kernenergie werd in de jaren zeventig kernenergie met tegenzin. Je moest toch wat om te ontkomen aan de wurggreep van het Midden-Oosten. En dus kwamen er zeventien kernreactoren die op het hoogtepunt een kwart van de totale Duitse energiebehoefte invulden.

Energiegat

Maar zo’n twintig jaar geleden besloot de regering-Schröder tot een Atomausstieg. Die beslissing werd later nog even teruggedraaid, maar na de ramp in Fukushima in 2011 viel dan toch het doek voor kernenergie in de Bondsrepubliek. Van de overgebleven centrales werden de acht oudste binnen drie dagen na de ramp stilgelegd, de rest zou zo snel mogelijk volgen. Eind 2021 sloten Brokdorf, Grohnde en Gundremmingen C. Op dit moment draaien er nog drie: Neckarwestheim 2, Emsland, en Isar 2.

Het ‘energiegat’ werd grotendeels opgevuld met Russisch gas. Maar nu Poetin de gastoevoer afknijpt, staan de Duitsers ineens voor een discussie waarvan de meesten van hen nooit gedacht hadden dat ze die ooit nog moesten voeren. De publieke opinie is weer gedraaid. Uit onderzoek blijkt dat 87 procent van de Duitsers wil dat de kerncentrales langer doordraaien, bijvoorbeeld om deze winter door te komen.

Klein in formaat en vermogen

Ondertussen zet Frankrijk juist heel zwaar in op nucleaire energie. Het land haalt ongeveer 70 procent van zijn elektriciteit uit snel verouderende reactors en trekt tot 2035 maar liefst 51,7 miljard euro uit om nieuwe reactors te bouwen. Nu zijn kerncentrales nogal complexe apparaten en dus niet heel geschikt voor snelle koersveranderingen. Er eentje bouwen kost miljarden en duurt decennia.

Maar er zijn ontwikkelingen die dat proces kunnen versnellen. Er zijn wereldwijd 72 projecten, zo schrijft Teake Zuidema in zijn verhaal, die zich bezighouden met small modular reactors: klein in formaat en vermogen, modulair en dus ‘aan de lopende band’ te bouwen. Je zou er overal in het land zo wat neer kunnen zetten. Of ‘we’ dat ook gaan doen, blijft maar zeer de vraag. Want de discussie over ‘te ja dan wel te nee’ kernenergie, hoe klein en modulair ook, blijft nu eenmaal draaien om emotie.

Deze column staat ook in KIJK 10/2022, eenvoudig en snel via onderstaande knop te bestellen.