In de documentaire Lo and Behold behandelt de bekende filmer Werner Herzog het internet. Maar daarbij komen wel érg veel onderwerpen voorbij.

Een greep uit de onderwerpen die in tien segmenten, in anderhalf uur, de revue passeren in de documentaire Lo and Behold: de geboorte van het internet, cybersecurity, een alternatief voor de hyperlink, mensen die zeggen dat ze stralingsallergie hebben, internet op Mars, robots, de vraag of het internet over zichzelf droomt, gameverslaving…

Het is veel, waarschijnlijk té veel, ook al rijgt de Duitse filmmaker Werner Herzog het geheel vaardig, op associatieve wijze, aan elkaar. Dat deed hij overigens in opdracht van interbedrijf Netscout, dat in de film verder gelukkig niet voorkomt.

Niet echt?

De titel Lo and Behold komt uit het eerst segment. Hierin vertelt informaticus Leonard Kleinrock over de eerste letters die in 1969 via het proto-internet werden verstuurd: L en O. Het had ‘login’ moeten worden, maar de verbinding crashte voortijdig. Kleinrock merkt op dat ‘lo’ wel zo toepasselijk was, als in de uitdrukking lo and behold: kijk nou toch eens, dit is het begin van iets ongelooflijks!

Af en toe irriteert de film. Neem het gemak waarmee Herzog internet en games op één hoop gooit. Of de manier waarop hij het internet afdoet als “niet echt”. Met een diepere, genuanceerdere focus op een kleiner aantal (bij voorkeur menselijke) onderwerpen was Lo and Behold waarschijnlijk overtuigender geweest.

Zo blijft het segment bij over het gezin Catsouras, dat een dochter verloor bij een auto-ongeluk en daar vervolgens gruwelijke foto’s van kreeg toegestuurd door internettrollen. De overgebleven familieleden staan in de keuken achter een tafel vol gebak, terwijl de moeder met een doodserieus gezicht zegt dat ze het internet altijd al zag als “de manifestatie van de Antichrist”. Hoezo niet echt?

*** | nu te zien in bioscopen en via Filmthuis

Tekst: Niels ’t Hooft