KIJK-columnist Rik Peters vraagt zich af of zijn zoekgeschiedenis hem al tot ‘verdacht sujet’ heeft gemaakt.
Als je trouw de rubriek Tech-Toys leest, weet je veel over mij. Ik beschreef mijn woonplaats, mijn muzieksmaak en mijn voorkeur voor films uit de jaren negentig. Onschuldige dingen, zonder al te veel sociale gevolgen.
Anders dan mijn zoekgeschiedenis. Als KIJK-journalist bezocht ik racistische fora, las ik over religieus geweld, onderzocht ik zombies en benaderde ik de Church of Satan. Ik vermoed dat de AIVD mij reeds in de klapper met ‘verdachte sujetten’ heeft opgenomen.
Gelukkig zeggen webfirma’s te werken aan gegevensbeveiliging. Twitter, Evernote en LinkedIn kennen al two-step verification en Google bouwt een gezichtsherkenner die alleen functioneert als je een uniek gekke bek trekt.
Maar het merkwaardigst is Motorola’s password pill. Deze tablet (in de oude betekenis van het woord) heeft een chip en een zender die worden geactiveerd door je maagzuur. Daarna straalt het snoepje een 18 bit-signaal uit, waardoor je hele lichaam bij bepaalde diensten als ‘wachtwoord’ dient.
De nare bijsmaak: lijfselektronica maakt je waarschijnlijk permanent traceerbaar. En het is weinig bemoedigend dat Motorola de vragen over pillenprivacy gewoon weglachte – in dezelfde week dat moederbedrijf Google ervan werd beschuldigd zijn gebruikersdata te tonen aan de Amerikaanse spionagedienst NSA.
Toegankelijke privégegevens, twijfelachtige overheidsgeheimen, privacy opgeven in ruil voor bescherming, wonderpillen: ik ga The Net (1995) en The Matrix (1999) nog eens kijken.
Deze column verscheen eerder in KIJK 9/2013.
Beeld: Studio 5982