Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Een zeeleeuw genaamd Ronan hield tijdens experimenten beter maat dan studenten.
In 2013 werd de Californische zeeleeuw Ronan wereldberoemd. Wetenschappers hadden haar geleerd om met haar hoofd op de maat van muziek te bewegen. In een video was te zien hoe ze haar hoofd liet meedeinen op de maat van Boogie Wonderland, van Earth, Wind & Fire and The Emotions. Uit een nieuwe studie blijkt nu dat Ronan zelfs een beter ritmegevoel heeft dan sommige mensen. Dat schrijven onderzoekers in het vakblad Scientific Reports.
Lees ook:
- ‘Maatgevoel bij dieren is moeilijk aan te tonen’
- Bewegen ratten écht met het ritme van de muziek mee?
Ritmische bullseye
Het is erg moeilijk om te bewijzen of dieren een ritmegevoel hebben. Tot nu toe is het alleen betrouwbaar aangetoond bij mensen, sommige zangvogels (zoals kaketoes) en één zeeleeuw – Ronan. Na de studie uit 2013 stelden sommige experts wel dat de prestaties van Ronan minder nauwkeurig en betrouwbaar waren dan die van mensen.
In de twaalf jaar daarna heeft Ronan extra ritme-oefeningen gedaan. De onderzoekers wilden daarom uitzoeken of ze in die tijd was verbeterd en of ze nog steeds minder goed presteert dan mensen. Ze vroegen tien studenten om hun voorkeursarm op de maat van een metronoom op-en-neer te bewegen. Ronan deed dat ook, maar dan door haar hoofd te bewegen (zie video hieronder). Ze moesten maat houden op drie verschillende tempo’s: 112, 120 en 128 beats per minuut (bpm). Ronan was nog nooit blootgesteld aan 112 en 128 bpm.
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
In het nieuwe artikel is te lezen dat Ronan op elk tempo preciezer en consistenter was dan de studenten. De onderzoekers gebruikten de prestaties van de studenten om de theoretische prestaties van 10.000 mensen te modelleren. Op basis van dat model zat Ronan in het 99e percentiel. Dat betekent dat slechts 1 procent van die 10.000 (hypothetische) mensen beter scoort dan zij.
Heel veel waarde kun je aan deze getallen niet hechten. Zo’n model op basis van data van slechts tien mensen is verre van betrouwbaar. Toch laat het wel duidelijk zien dat Ronan beter scoort dan sommige mensen.
“Ze is ongelooflijk precies”, zegt onderzoeker Peter Cook in een persbericht. “Soms raakt ze de beat vijf milliseconden te vroeg, soms 10 milliseconden te laat. Maar in principe raakt ze de ritmische bullseye keer op keer.”
De resultaten laten ook zien dat Ronan steeds beter wordt als ze oefent. Dat is volgens de onderzoekers een van de belangrijkste uitkomsten van het onderzoek. Het laat namelijk zien dat ze in staat is om vaardigheden te leren, te onthouden en te verbeteren.

Het verhaal van Ronan
Ronan werd in 2008 geboren in het wild, maar ze spoelde meerdere keren ondervoed aan op het strand. Na de derde keer – en nadat ze in 2009 over een snelweg liep – werd besloten dat ze niet geschikt was om opnieuw vrij te laten. De Universiteit van California in Santa Cruz besloot haar toen te adopteren.
Ze werd lid van een lab dat het gedrag en de psychologie van zeezoogdieren bestudeert. Dieren in het lab doen mee aan veel verschillende onderzoeksprojecten, zoals naar leervermogen, geheugen en duikfysiologie. En dus ook aan onderzoek naar ritmegevoel.
Ronan werkte niet iedere dag aan haar ritme. Het onderzoeksteam schat dat ze de afgelopen 12 jaar aan ongeveer tweeduizend ritme-oefeningen heeft meegedaan – waarvan de meeste slechts 10 tot 15 seconden duurden. En soms zaten er jaren tussen de sessies, omdat ze toen met andere onderzoeken bezig was.
“Ze is zeker niet overtraind”, zegt Cook. “Realistisch gezien, als je de hoeveelheid ritmische blootstelling die Ronan heeft gehad sinds ze bij ons is, bij elkaar optelt, valt dat waarschijnlijk in het niet bij wat een gemiddeld 1-jarig kind heeft gehoord.”
De onderzoekers benadrukken dat Ronan de volledige controle heeft over haar deelname aan de experimenten. “Elke keer dat ze op haar testplatform staat, is dat omdat ze dat wil”, legt onderzoeker Colleen Reichmuth uit. “Als Ronan geen zin heeft, is er die dag geen test. Ze is gemotiveerd. Voor haar is het een spel dat ze weet te winnen, en ze houdt van de vis die ermee gepaard gaat.”
Inmiddels is Ronan 16 jaar oud en weegt 170 kilo. Ze is volwassen en in de bloei van haar leven.
Bronnen: Scientific Reports, UCSC via EurekAlert!